Nooit meer vergeten
Het verhaal van Louise (16)

Mijn naam is Marie Louise Schulp, 16 jaar en ik kom uit Breukelen. Ik zit in de 4e klas op het Driestar college in Gouda. Via school hadden we de opdracht gekregen om voor ZOA geld op te halen voor kinderen in Oeganda. Als jij één van de leerlingen was met het meest geld of de meeste sponsoren had je kans om een reis te winnen.

Ik mocht een sollicitatiebrief schijven en kreeg een sollicitatiegesprek. Na dit gesprek kreeg ik te horen dat ik voor 8 dagen naar Oeganda mocht! We zijn met zijn tienen op reis geweest; 4 leerlingen en 4 leraren van de Driestar en 2 reisbegeleiders.

“Ja, hier ruik je echt een Afrikaanse geur.”

Wat heb je allemaal gedaan?
Wat wij allemaal gedaan hebben in Oeganda is heel erg veel! Op maandagavond laat kwamen we aan. Ik weet nog heel goed dat ik buitenstond en zei; ‘Ja, hier ruik je echt een Afrikaanse geur’. De eerste paar dagen heb ik ook vaak gezegd: ‘Ik kan bijna niet geloven dat ik in Oeganda ben’. Vooral omdat dit de eerste keer was dat ik zover weg ben geweest en dan gelijk ook naar een land in Afrika!

In Oeganda hebben wij veel scholen bezocht. Daar gaven we een presentatie aan de kinderen over typisch Nederlandse onderwerpen. Zo hebben we het gehad over de vier seizoenen in Nederland, onze koning en koningin, polders en molens.

Wat zij erg bijzonder vonden was dat wij blank waren. Als we onderweg naar mensen zwaaiden, zwaaiden ze vaak vrolijk terug, zowel kinderen als volwassenen. Vaak zeiden wij tegen elkaar: ‘Het lijkt wel of hier ineens iedereen je heel bijzonder vindt’. We bezochten ook een vluchtelingenkamp. Dat vond ik erg indrukwekkend. Kinderen en volwassenen die bijna niks hebben. Ze hebben bijvoorbeeld maar een paar meter grond waar zij hun hutje op kunnen bouwen.

Ook zijn we twee dagen op safari geweest en hebben we op de Nijl gevaren. We zagen olifanten, leeuwen, buffels, giraffes, nijlpaarden en hele bijzondere vogels. Wat toen iemand van onze groep zei was: ‘Armoede bij de mensen en rijkdom in de natuur’. Het was heel bijzonder om de dieren van zo dicht bij te zien waar ze ook echt horen te leven.

Op zondag zijn we naar een kerk geweest. Wat ik daar erg mooi vond, was de liederen die zij daar zongen, maar ook hoe zij daar volgens hun cultuur een kerkdienst hebben.

Wat is het moeilijkste wat je hebt meegemaakt?
Het moeilijkste wat ik in Oeganda heb meegemaakt was denk ik niet één ding maar meerdere dingen. Wat ik vooral heel vaak dacht was; ‘Die mensen daar hebben zo weinig en wij als Nederlanders hebben dan zoveel’. Ook als we dan in de drukke stad Kampala reden stond je soms even stil en kwamen er mensen naar je toe om iets te verkopen. Moest je dan iets kopen of niet?

We hadden met zijn alle besloten om dat niet te doen, want anders moest je iedereen iets geven. Er kwam een mevrouw naar ons raam toe met een halve arm en op de andere arm een klein kindje. Indrukwekkend om dat te zien. Toen wij een dorpje bezochten en ik met een man aan het praten was zei hij: ‘We hebben alleen water nodig! Waarom hebben jullie dat wel en wij niet?’. Dat vond ik heel erg lastig. Het was moeilijk te begrijpen, alles wat je zag was je totaal niet gewend.

“We hebben alleen water nodig! Waarom hebben jullie dat wel en wij niet?”

En het leukste?
Wat ik het leukste vond was denk ik de mensen ik daar had ontmoet. Op scholen kinderen ontmoeten was ook heel erg leuk, ze wilden aan je haar voelen en als je dan een foto van ze maakte waren ze heel blij.
En nu ben je in Nederland…
Nu ben ik alweer een hele poos in Nederland. Je komt weer terug op Schiphol en ziet weer allemaal witte mensen, daar wen je al heel snel weer aan. Eigenlijk hoefde je haast niet te wennen, ik vond het weer heel normaal dat ik in Nederland was.

Best gek eigenlijk: je komt uit een hele andere cultuur terug en toch vond je het allemaal weer zo normaal. Ik denk nog heel vaak aan de reis terug bekijk vaak foto`s en filmpjes. Het is niet zomaar iets. Het is een hele bijzondere ervaring, die ik nooit meer zou vergeten!

Wie vergeet je nooit meer?
Wie ik nooit meer vergeet is de man die tegen mij zij: wij hebben alleen water nodig! Waarom hebben jullie wel water en wij niet? Ook de mensen van de ZOA die altijd weer voor ons ‘s avonds heerlijk eten hadden gekookt en met ons meegingen om scholen te bezoeken. Ze waren zo goed en lief voor ons. Het was echt een geweldige ZOA-reis met geweldige ervaringen, indrukwekkende dingen: een reis om nooit te vergeten!

“Het was echt een geweldige reis met geweldige ervaringen, indrukwekkende dingen: een reis om nooit te vergeten!”

Lees nog een verhaal

Livingstone
© Copyright 2024 Livingstone - Privacybeleid
SGR SGRZ Calamiteitenfonds ANBI